“Ik kwam al met mijn ouders in de jaren ’60 op park Burgvliet,” vertelt Tineke Braber uit Rhoon. Als kind vond ik het hier prachtig.“ In 1992 kocht zij met haar man Bob zelf een huisje op Burgvliet. “We hebben eerst een aantal keren gehuurd op het park, maar toen dit huisje te koop kwam, hebben we de knoop doorgehakt. We hadden kleine kinderen en werkten onregelmatig. We hoefden niet ver weg om een vakantiegevoel te krijgen. In vijf kwartier waren we in ons vakantiehuis. En niet alleen in de zomer: vaak zaten we hier in de weekenden. Heerlijk. Voor de kinderen heb je alleen een emmertje en een schep nodig en ze zijn bezig. Oostkapelle is voor ons het mooiste plekje van Zeeland, want je hebt er alles: de zee, de bossen en de duinen.”

Het huis dat Bob en Tineke verkochten, staat op een van de oudere vakantieparken in Oostkapelle. “Toen wij het kochten, was het een van de mooiste stenen huisjes. Het is heel licht en op loopafstand van de zee. Bob heeft er in de achterliggende jaren heel wat geklust. Er is een stuk aangebouwd, er is centrale verwarming gekomen en dubbel glas.

Tineke: “We hebben er veel goede herinneringen liggen, samen met vrienden en familie. Hier leef je vooral buiten. En de omgeving is ook de moeite waard: we komen graag in Middelburg en er is zeker in de zomer veel te doen.”

“Waarom we het verkopen? We zijn allebei met (vervroegd) pensioen. En je moet het wel onderhouden, zo’n huisje. Als je het goed wilt doen, moet je het huis en de tuin regelmatig onderhanden nemen. Wij maken nu andere keuzes. Maar het is wel emotioneel om afscheid te nemen van iets wat je zo dierbaar is.” Gelukkig verliep het contact met makelaardij Zwaan prima. “Remco voelde ons heel goed aan. Hij begreep dat het voor ons best lastig was om te verkopen en hij zette ons absoluut niet onder druk. Hij bleef ons informeren, ook toen de verkoop wat minder snel verliep omdat het park deels opgebroken was.” Tineke is wel blij dat het huis verkocht is aan een dame met wie ze een goede klik had. “Wij blijven zeker in Zeeland komen, het is tenslotte ons tweede thuis geworden!”